"จิ๋ว" เพื่อนคนนี้ตัวเล็กสมชื่อ เป็นเพื่อนร่วมคณะร่วมภาค ห่างหายกันไปตามกาลเวลา แล้วก็กลับมาพบเจอกันใหม่ ส่วนใหญ่ผ่านทางเอ็มเอสเอ็น คุยกันได้คุยกันดี คุยกันได้ทุกเรื่อง เป็นเพื่อนร่วมสุขร่วมทุกข์ เวลามีปัญหา มักจะมีชื่อนี้แว่บเข้ามาในสมองเป็นอันดับต้น ๆ ความสามารถเฉพาะตัวและเป็นภาพติดตามาตั้งแต่รู้จักกัน คือการร้องเพลงเล่นกีต้าร์ คอนเฟิร์มว่าร้องเพราะเล่นดี ค่ายเทปใดสนใจ โปรดติดต่อ
น่าแปลกที่คนสองคนจะเจอกันทุกช่วงจังหวะของชีวิตตั้งแต่เด็กจนโต "กันย่า" เป็นศัตรูบนสนามบาสเมื่อวัยเด็ก จนกระทั่งกลายมาเป็นเพื่อนร่วมทีม เพื่อนร่วมโรงเรียน เพื่อนร่วมคณะ ความเป็นเพื่อนมันมาของมันเรื่อย ๆ เรียบ ๆ ง่าย ๆ จริง ๆ แล้วเราไม่ค่อยได้คุยอะไรกันเท่าไหร่ เรียกว่าต่างคนต่างมีโลกส่วนตัวสูงว่างั้นเหอะ แต่เราสองคนมักจะใช้ความเงียบคุยกันไปเรื่อย ๆ
"จิรวรรณ" สบายดีไหมเพื่อน? เราไม่ได้เจอกันนานมาก ถามว่าสนิทไหม? ไม่นะ แต่รู้สึกว่าจะอารมณ์ดีเวลามีเธออยู่ในกลุ่ม เป็นคนน่ารัก รื่นเริง คุยเก่ง และอารมณ์ดี ชอบรอยยิ้มที่สดใสทุกครั้งเวลาที่เจอกัน ไว้เจอกันใหม่นะ
คนนี้เพื่อนตัวแสบ "น้องลิง" แสบตั้งแต่เรียนจนกระทั่งเป็นคุณแม่ลูกสาม ดีกรีความแก่นแก้วไม่เคยลดน้อยลงเลย เป็นคนตรง โผงผาง แต่น่ารัก จริงใจ ปาร์ตี้วันหนึ่งวันนั้นเกิดจากเธอเป็นผู้ริเริ่ม ซึ่งก็ไม่รู้ว่าช่วยทำให้เธอได้รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม? ชีวิตมันจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องเกิด ขอให้ได้เป็นเพื่อนกันไปอย่างนี้เรื่อย ๆ นะ
"นานา" คนนี้โฉบไปโฉบมาให้ได้เจอกันทุกครั้งที่เราได้กลับเมืองไทย เป็นคนที่เจอแล้วรู้สึกว่ามีพลังงานดี ๆ ถ่ายทอดออกมาทุกครั้ง ไม่มีอะไรมาก ไม่มีอะไรจะบอก แค่อยากจะบอกว่าของที่บ้านมีของรีไซเคิลเพียบ
นอกจากจิ๋ว "นิ้งหน่อง" นี่แหละที่มักจะคิดถึงมันอยู่เสมอ คนอะไรไม่รู้ รู้สึกมันจะเข้าใจเราไปได้ซะทุกเรื่อง ไม่ค่อยได้คุยกันมากมายหรอก แต่เหมือนมันมีอะไรไม่รู้มาสื่อถึงกันได้ เป็นคนคิดดี ทำดี ออกจะขวาง ๆ โลกหน่อย แต่มันก็ขวางได้อย่างน่ารักน่าชัง
"อุ๊บ" หรือ "อีอุ๊บ" ของเพื่อน ๆ คงรู้ว่าตัวเองสวย แต่ชอบตรงที่ไม่ชอบทำสวย ตรงกันข้ามชอบทำอะไรทู่เรศ ๆ ให้เพื่อนแอบเอาไปเม้าท์ เป็นอีกคนที่รู้สึกว่ามี positive energy ถ่ายทอดออกมา เออ ! สปาเก็ตตี้วันนั้นหร่อยจังฮู้
"รุต" หรือรู้จักกันในนาม "เด็กอูฐ" เป็นคนที่มีความสามารถเฉพาะทาง โดยเฉพาะเรื่องถ่ายรูป กินผักไม่เป็น บ้าญี่ปุ่นเป็นพิเศษ พูดออกมาแต่ละทีต้องทำให้เราคิด หรือไม่ก็ถึงกับหน้าเหวอไปเลย แอบคิดเล็ก ๆ ว่า มันคิดไปอย่างงั้นได้ไง (ฟร่ะ)
คนนี้ชื่อ "ปี้" ภรรยาที่น่ารักของเด็กอูฐเค้าล่ะ
"วิภาศัย" คนนี้เป็นต้นแบบของเราในเรื่องความ Independence กล้าที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองรัก ชอบเดินทางคนเดียว เช้าวันหนึ่งได้รับอีเมลล์มาต่อว่า ประมาณว่าเราไปทำอะไรให้รึเปล่า ทำไมไม่ติดต่อกันเลย
โอ้ย! ใครไปมีอะไรกับศัยก็แย่แล้ว คิดถึงน่ะมันคิดถึง แต่บางทีก็ไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าสิ่งที่เราเป็นอยู่ ณ ตอนนั้นให้ฟังยังไงมากกว่า เอาเป็นว่าไม่น้อยใจกันนะจ๊ะ
อันนี้เราเอง
คนนี้มาได้ไงไม่รุ
ปล การเรียงรูปไม่ได้เรียงตามลำดับความรัก แต่เรียงลำดับตามความสะดวกว่ารูปใครมาก่อนได้ขึ้นก่อน ขอบคุณสำหรับวันหนึ่งวันนั้นปาร์ตี้ ขอเอาคำน้องลิงมาพูดอีกครั้ง "เพื่อนกันไม่มีวันหมดอายุ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น