เชื่อว่าใคร ๆ ก็รัก “บ้าน” ของตัวเองกันทั้งนั้น วิกฤตน้ำท่วมใหญ่ครั้งนี้ทำให้หลายครอบครัว ไม่มีบ้านจะอยู่ หรือถึงมีก็ไม่สามารถอยู่ได้ ต้องอพยพออกจาก “บ้าน” ของตัวเอง คำว่าอพยพจากสิ่งที่ตัวเองรัก เป็นความรู้สึกที่ยากเกินคำบรรยาย
มาแอลเอได้เกือบหนึ่งเดือน ขณะที่ออกเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิ ไม่ได้คาดคิดว่า ภาวะน้ำท่วมจะยืดเยื้อ รุนแรง และเนิ่นนาน แต่เมื่อมาถึงที่นี่ ได้รับรู้และฟังข่าวทุกวัน เกี่ยวกับวิกฤตที่คนไทยกำลังเผชิญอยู่ครั้งนี้ บางครั้งทำเอาเราเครียดและรู้สึกหดหู่ตามไปด้วย สงสัยว่าโซเชียลมีเดียได้ทำหน้าที่ของมันดีเกินไป จนทำให้การบริโภคข่าวสารอาจจะมากเกินความจำเป็น
พูดถึงคำว่าบ้าน เพราะดูเหมือนเรากำลังแชร์ความรู้สึกร่วมกันว่า ทุกคนต่างมีบ้านในฝัน หรืออย่างน้อยก็มีความฝันอยากจะมีบ้านเป็นของตัวเอง จะบ้านเล็กบ้านใหญ่คงไม่สำคัญเท่ากับเรามีที่ ๆ หนึ่งที่เราสามารถเรียกได้เต็มปากว่า “บ้าน”
ในหลายคืนที่ได้กลับมาอยู่แอลเอ เป็นความรู้สึกเหมือนตัวเองได้กลับบ้านจริง ๆ จะว่าไม่ใช่บ้านก็เหมือนเป็นบ้านไปแล้ว สำหรับคนที่มาอยู่ที่นี่เป็นระยะเวลาหลายสิบปี ความรู้สึกของการกลับมาครั้งนี้ยิ่งพิเศษเข้าไปใหญ่ เพราะวันนี้ครอบครัวเราได้มีบ้านเป็นของตัวเองจริง ๆ เสียที
ในบางค่ำคืน เรานอนลืมตา พาลทำให้คิดสงสัยว่า…
นี่ครอบครัวเรามีบ้านเป็นของตัวเองจริง ๆ แล้วหรือ?
ไม่น่าเชื่อ…
มันเหมือนความฝัน…
ในความคิดที่แล่นผ่านเข้ามาในหัวสมอง อยากจะวิ่งออกไปเคาะประตูห้องแม่ แล้วถามคำถามเดียวกันที่อยู่ในหัวว่า
“แม่ ๆ เรามีบ้านที่นี่แล้วจริง ๆ หรือ”
บ้านของเราไม่ได้หรูหรา และอาจจะไม่ได้สวยงามในสายตาของคนอื่น มันเป็นบ้านหลังเล็ก ๆ และได้มาด้วยความยากลำบาก ตรากตรำทำงานเก็บหอมรอมริบมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาของครอบครัวของเรา
แต่ในความรู้สึกของตัวเอง…
บ้านหลังนี้มันสวยงามมาก…
วันนี้เขียนถึงบ้าน เพราะมีความรู้สึกว่า คงไม่มีที่ไหนที่เหมือนบ้านของเราเอง วันนี้ ขณะนี้พวกเราคนไทยหลายคนต้องหนีน้ำ และอพยพออกจากบ้านของตัวเอง ถึงวินาทีนี้คงต้องบอกได้คำเดียวว่า ขอให้อดทนแล้วเราจะก้าวผ่านเรื่องราวเลวร้ายเหล่านี้ไปด้วยกัน
มันคงเป็นเหมือนอีกเรื่องหนึ่ง ที่เข้ามาแล้วก็จะผ่านไป…
ขณะนี้ที่กำลังปั่นต้นฉบับ เรากำลังเริ่มเก็บของเพื่อกลับบ้านที่เมืองไทยคืนนี้ เตรียมตัวเตรียมใจกลับไปเผชิญหน้ากับน้ำอย่างมีสติ และหลังจากอพยพครอบครัวของตัวเองเสร็จ (ถ้าจำเป็น) ถ้ามีโอกาสจะลองลงพื้นที่ เผื่ออาจจะมีแง่มุมดี ๆ มาเล่าให้ฟังในคอลัมน์นี้บ้าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น