 |
| ต้นเหตุคือฉัน |
เช้าวันหนึ่งตื่นขึ้นมาแบบไม่เร่งรีบ (ตามสไตล์คนใช้ชีวิตแบบช้า ๆ) อาการท้องร้องบนเตียง ทำให้ต้องฝืนลุกขึ้นมาจากที่นอน เดินลงบันไดตรงเข้าสู่ห้องครัวทันที กำลังเพลิดเพลินกับการเปิดตู้เย็น ว่าจะหาอะไรที่เหลือ ๆ มาเป็นอาหารมื้อเช้าได้บ้าง
ทันใดนั้นหูก็ได้ยินเสียงน้ำหยด เท้าข้างหนึ่งก็เหยียบกับน้ำที่เจิ่งนองอยู่บนพื้น อาการติดตามมาคือ จ้องมองที่พื้นแล้วมองไล่ขึ้นไปจากรอยที่น้ำหยด มองขึ้นไปบนเพดานแล้วแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง พร้อมกับบ่นกระปอดกระแปดปนน้อยใจว่า
“อยู่บ้านไหน น้ำรั่วบ้านนั้น”
การทำบ้านไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะในช่วงนี้ที่ช่างหายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร ช่างที่มีคุณภาพอันนี้ต้องคิดหนัก เพราะเงินในกระเป๋ามีไม่พอกับงบประมาณที่ตั้งไว้
นอกจากช่างดี ๆ ที่หายากแล้ว เราต้องเผชิญกับของที่ขาดตลาด เพราะช่วงนี้ยีงคงเป็นช่วงซ่อมแซมบ้านของคนกรุงเทพ ฯ อยากได้อะไรไม่ใช่จะหากันได้ง่าย ๆ เพราะถ้าขาดตลาดแล้ว ทางร้านบอกเลยว่าผลิตไม่ทันจริง ๆ กว่าจะมาคงหลายเดือน
โจทย์ข้อที่ 1 คือ ช่างหายาก
โจทย์ข้อที่ 2 คือ ของหายาก หรือบางทีก็ขาดตลาด
โจทย์ข้อที่ 3 คือ งบประมาณจำกัด
บอกกับตัวเองและน้องสาวว่า เราลองมาทำแบบบ้าน ๆ ดูสักตั้ง เอาคนของเราเข้าไปทำเอง คนของเราหมายถึง ลูกน้องที่ร้านอาหารของเราเอง นึกออกแล้วใช่มั้ยคะว่า หน้าที่หลักของเขาคือการทำอาหาร แต่ด้วยที่มีพื้นฐานทางช่างแบบงู ๆ ปลา ๆ ก็ตกลงกันเอาเองว่า
“เราต่างต้องช่วยกันและกัน”
วันนั้นด้วยอารามตกใจ เพราะน้ำหยดลงจากฝ้าไม่หยุด จนต้องโทรหาน้องสาวตามช่างสารพัดนึก ที่มีชื่อแบบนุ่มนวลว่า “สาทร” มาด่วนเลย เพราะกลัวว่าฝ้ามันจะอุ้มน้ำไม่ไหวจนพังถล่มลงมา
น้ำหยดลงจากฝ้า อย่าคิดว่าเป็นเรื่องเล็ก ๆ เพราะจากประสบการณ์ที่ว่าไอ้คนอเมริกันสร้างบ้านแบบคุณภาพดีแล้ว คืนนั้นจำได้ว่า นอนอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ที่แอลเอ หลังจากฝนตกติดกันมาสามวัน นอนอยู่ดี ๆ ได้ยินเสียงดังโครมในห้องครัว ตอนแรกตกใจเพราะนึกว่าแผ่นดินไหว แต่พอเหลือบตามองไปที่ห้องครัว แล้วแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
น้ำถล่มห้องครัวกลางดึกไปเรียบร้อย…
เรื่องของน้ำมันน่ากลัวแบบนี้เอง…
วันนั้นช่างสาทรมา เปิด ๆ ส่อง ๆ ดูฝ้า รู้ว่าน้ำหยดแน่แต่ไม่รู้ว่ามาจากไหน ใช้เซนส์ตัวเองทันทีว่า คงต้องมาจากห้องน้ำชั้น 2 ที่เรากำลังซ่อมแซมอยู่แน่ ๆ เพราะตำแหน่งห้องครัวกับห้องน้ำตรงกันพอดิบพอดี คุยกันสักพัก เราสองคนตัดสินใจลองเสียงทุบกระเบื้องใหม่ตรงผนังดู
เป็นโชคดีที่เราทุบกระเบื้องไม่กี่แผ่น เราก็เจอสาเหตุของน้ำรั่วนั้นทันที
ช่างสาทรลืมพันสก็อตเทปกันซึมจากท่อน้ำ…
แก้ไขเสร็จสรรพ น้ำก็หยุดลงมาภายในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา…
และแล้วมันก็ผ่านไป…
อาทิตย์หน้าถึงคิวทุบบ้านในห้องเก็บของ เพราะอาบน้ำจากชั้น 3 ทีไร จะมีน้ำนองออกมาบนพื้นชั้นล่างทุกที และแน่นอนครั้งนี้กับช่างสาทรคนเดิม ปรึกษากันแล้วตัดสินใจว่าทุบแน่ พร้อมกันนั้นสาทรก็หันมาบอกเบา ๆ ว่า
“พี่อย่าลืมช่วยผมด้วย”
ไม่รู้ใครจะช่วยใครงานนี้แหละ จะหมู่หรือจ่า ถ้ามีอะไรสนุก ๆ จะกลับมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ
