วันพุธที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2554

บาหลี


เคยถามตัวเองว่า เราเองคงเป็นโรคประหลาด ไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาว่า ถ้าจะไปเที่ยวที่ไหน จะต้องกระตือรือร้นไปสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญ ๆ ของจุดหมายปลายทางนั้น ๆ อย่างไปเที่ยวครั้งล่าสุดที่บาหลี ก็แอบลดโปรแกรมทัวร์ตามวัดต่าง ๆ ออกไปมากกว่าครึ่ง
มาดี คนบาหลีที่เราจ้างมาเป็นคนขับรถและนำทางเราเที่ยวครั้งนี้ คงแอบดีใจเล็ก ๆ เหมือนกัน ว่าเขาจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมากเมื่อเจอลูกทีมแบบเรา
การเดินทางครั้งนี้ 5 วัน 4 คืน ตอนแรกกะกันไว้ว่าจะแบ็คแพคไปกันสองคน แต่แล้วก็ต้องเปลี่ยนแผนกระทันหัน เพราะมีแม่เข้ามาร่วมแจม ไปกับผู้ใหญ่แบบนี้ เลยต้องปรับทริปเป็นแบบชิลล์ ๆ สบาย ๆ ดีกว่า
โดยทีมเราถือคติว่า เพื่อนร่วมทางนั้นสำคัญที่สุด เพราะฉะนั้นใครอยากจะทำอะไรทำ ไม่อยากไปเที่ยวตามโปรแกรม ก็พักผ่อนอยู่ในโรงแรม ไปกันแบบสบาย ๆ ใครอยากทำอะไรทำ ตามใจกันแบบนี้ใคร ๆ ก็ชอบ
จริง ๆ แล้วการพาแม่ไปครั้งนี้ ถือว่าเป็นการฉลองให้แม่ หลังจากคุณหมอคอนเฟิร์มว่า แม่ไม่ได้เป็นเนื้อร้ายอย่างที่สงสัยไว้ เพราะฉะนั้นการเดินทางของพวกเราครั้งนี้ ถือเป็นการไปเที่ยวแบบโล่งใจเป็นที่สุด
ใครที่เคยไปบาหลีแล้ว จะรู้ว่าสถานที่นี้เป็นสวรรค์ของคนที่รักศิลปะ ขับรถไปบนท้องถนนเกือบทุกที่ อย่างน้อยจะมีแกลลอรี่ภาพวาดเล็กบ้างใหญ่บ้าง อวดโฉมให้เราได้เห็นตามรายทาง และเกือบจะตลอดทริปการเดินทางครั้งนี้
ความสุขของเราอยู่ตรงที่ ได้เห็นวิถีการใช้ชีวิตที่ผสมผสานระหว่างการเป็นเมืองท่องเที่ยว กับคนพื้นเมืองที่พยายามจะรักษาระยะห่าง ระหว่างวัฒนธรรมและความเชื่อของตัวเองเอาไว้ ทำให้เราได้เห็นภาพผู้หญิงบาหลีนุ่งผ้าโสร่งสีสด วางของสูง ๆ อยู่บนศีรษะขณะเดินออกจากวัด เดินเรียงแถวมาตามถนนหนทางอย่างเป็นระเบียบ
ภาพนี้ถ้าจะเปรียบ คงจะเป็นเหมือนออกซิเจนให้กับชีวิต ว่าเราสามารถดำรงอยู่ได้ด้วยวิถีทางชีวิตของเราเอง แม้จะมีกระแสเชี่ยวกรากของการท่องเที่ยวเข้ามาเคาะประตูบ้านอยู่เป็นระยะ
ความสุขมันดำรงอยู่ได้ด้วยตัวของมันเอง
นอกจากศิลปะบาหลีที่ดูเมือนจะเป็นตัวชูโรงของการเดินทางครั้งนี้แล้ว เรายังมีโอกาสได้เห็นการทำนาแบบขั้นบันได ที่สวยสดงดงามเหมือนภาพวาดอย่างไรอย่างนั้น
และที่น่าประหลาดใจเป็นที่สุดก็คือ เขาสามารถทำนาขั้นบันไดติดกับโรงแรมหรือรีสอร์ท แบบที่เราเองผู้เป็นแขกไปเยือนก็ไม่ได้รู้สึกเก้อเขินแต่อย่างใด ที่มีชาวนามาปลักดำต้นกล้าอยู่ข้าง ๆ สระว่ายน้ำของโรงแรม
วันนั้นเราจบทริปด้วยการกินข้าวกันแบบบาหลีแท้ ๆ กลางทุ่งนา ภาพพระอาทิตย์สีส้มเหลืองกำลังจะตกดิน ตัดกับทุ่งนาสีเขียวขจี พร้อมกับลมพัดมาเอื่อย ๆ ให้ความรู้สึกสงบร่มเย็นกับเราอย่างมีความสุขที่สุดในค่ำคืนวันนั้น

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น