 |
| เครดิตรูปจากอุ๊บ เพื่อนที่นิเทศ ฯ |
หนึ่งเดือนที่ผ่านมา มีงานคืนสู่เหย้า 3 งานติด…
และ 2 ใน 3 ของงาน ดันจัดวันเดียวกัน…
เลยต้องเลือกไปแค่ 2 งาน พลาดไปหนึ่งแต่ก็นับว่าไม่พลาดอะไร เพราะเพื่อนส่วนใหญ่ก็มาจากโรงเรียนเดียวกัน
เร็ว ๆ นี้เพิ่งบ่นกับเพื่อนว่า เวลามันช่างผ่านไปเร็วจริง ยังไม่ทันไรจะสิ้นปีอีกแล้ว และถ้าเป็นช่วงที่ชีวิตได้กลับมาอยู่เมืองไทยประมาณเดือนพฤศจิกายน หรือธันวาคมแบบนี้ รับรองได้เลยว่าสนุก และจะมีอาการแบบชีพจรลงเท้า เพราะเป็นช่วงที่คนไทยเริ่มฤดูการเฉลิมฉลองกันล่วงหน้า
เป็นช่วงเวลาแห่งการพบปะสังสรรค์กันแบบจริงจัง…
เฉลิมฉลองกันแบบเอาเป็นเอาตาย…
ยังเคยคิดเลยว่า ถ้าเราทำอะไรอย่างอื่นที่จริงจังแบบนี้บ้าง ป่านนี้ประเทศเราอาจจะเป็นเสือตัวที่ห้าของเอเชียไปแล้ว
กลับมาเรื่องเพื่อนกันดีกว่า นอกจากสถาบันครอบครัว ถัดไปก็คงเป็นสถาบันการศึกษานี่แหละ ที่เราจะได้เจอคนที่เราจะเดินกันไปเรื่อย ๆ บนถนนชีวิตเส้นนี้ ห่างหายจากกันไปบ้าง แต่เมื่อถึงเวลาก็เดินกลับเข้ามาหากันไปอีก มิตรภาพในวัยเด็กเป็นมิตรภาพที่ไม่ต่อก็ติด เหมือนกับกาวตราช้างอย่างไรอย่างนั้น
 |
| ผองเพื่อนนิเทศ เครดิตรูปจากนิ้งหน่อง |
ครั้งนี้ได้กลับไปคณะนิเทศศาสตร์ จุฬา ฯ ก่อน บรรยากาศรอบข้างเปลี่ยนไปค่อนข้างมาก มีตึกใหญ่ ๆ ขึ้นสูงระฟ้าเต็มไปหมด บางตึกก็กลับถูกทุบทิ้งไปอย่างน่าใจหาย แม้แต่ตัวคณะเองก็เปลี่ยนไปค่อนข้างมาก
ไปนั่งดูการแสดงอยู่หน้าเวที (ซึ่งก็ยังคงความเป็นเด็กนิเท้ศ นิเทศ) แอบคิดแว่บ ๆ ว่า อืม 20 ปีแล้วซินะที่เราไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านหลังนี้เลย บ้านที่ครั้งหนึ่งมอบความสุขทั้งกายและใจ สนุกสนานกับชีวิตนิสิตนักศึกษา ได้พบเจออะไรใหม่ ๆ ไม่รู้ตัวว่าความคิดบางส่วนในขณะนั้น ได้กลายมาเป็นพื้นฐานความคิดของเราถึงทุกวันนี้
การกลับไปโรงเรียน เหมือนกับการเราได้กลับไปอยู่บนเวทีอีกครั้งหนึ่ง
เวทีของมิตรภาพ…
เสียดายที่คืนนั้นมีงานนัดพบแบบเดียวกันของนักเรียนเตรียมอุดม ทั้งศิลป์ฝรั่งเศส ศิลป์เยอรมัน และศิลป์คำนวณ ถึงแม้จะเป็นเวลาแค่ 3 ปีที่เราใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น แต่ก็ยังมีความทรงจำดี ๆ ติดตัวมาจนนึกถึงทีไร ก็แอบยิ้มไม่ได้ทุกที
แต่อย่างน้อยก็ได้แอบดูรูปเพื่อน ๆ บนเฟสบุ้ค!
มีคนเขาว่ากันว่า มิตรภาพในวัยเด็กเป็นความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ ไม่มีผลประโยชน์อะไรแอบแฝง ถึงแม้จะไม่เทียบเท่าความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพ่อ แม่ พี่ น้องก็ตาม และคิดว่ามันคงจะเป็นแบบนั้นจริง ๆ และบางอย่างบางเรื่องเราก็ไม่สามารถเล่าให้พ่อแม่ฟังได้ ก็คงมีแต่เพื่อนนี่แหละที่เราสามารถเปิดอกพูดอะไรที่มันอยู่ข้างในใจได้
จริง ๆ แล้วก่อนที่จะกลับไปงานคืนสู่เหย้าแบบนี้ ซึ่งครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกในรอบ 20 ปี เพราะจริง ๆ แล้วเพื่อน ๆ ก็นัดเจอกันทุกปี เป็นกลุ่มใหญ่บ้างเล็กบ้าง แต่ครั้งก่อน ๆ ที่ไม่ได้มาส่วนหนึ่งอาจจะไม่ได้อยู่เมืองไทย และถึงแม้บางครั้งจะอยู่เมืองไทย แต่ก็มีความคิดว่า ไม่รู้เพื่อนจะเหมือนเดิมไหม
เหมือนคนคิดอะไรโง่ ๆ ว่าไหม? เพื่อนอย่างไรก็ยังเป็นเพื่อนอยู่วันยันค่ำ
เพื่อนบางคนอาจจะเปลี่ยน…
แต่เพื่อนแท้ไม่เคยเปลี่ยน…
คิดแล้วโชคดีที่มีเพื่อนแท้เหมือนคนอื่นเขาบ้าง…
อาทิตย์หน้ามีงานคืนสู่เหย้าที่โรงเรียนวัยเด็กมาฝาก รับรองว่าสนุกไม่แพ้กัน ได้ข่าวว่าตอนนี้ที่แอลเออากาศหนาวมาก ประมาณว่าฝนที่ตกทางโน้นหนาวถึงคนทางนี้ อย่างไรอย่าลืมหาเสื้อแจ็กเก็ตและผ้าพันคออุ่น ๆ ติดตัวตลอดเวลานะคะ
แล้วเจอกันใหม่อาทิตย์หน้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น