เครดิตรูปจาก www.psychologythailand.com |
ทุกบททุกช่วงของชีวิต มักจะมาคู่กับบททดสอบ…
ในวัยเด็กที่เรายังอยู่โรงเรียน จำได้ว่าฤดูสอบทุกครั้ง ชีวิตการเรียนมักจะเต็มไปด้วยข้อเลือก หรือภาษาทางการที่เราคุ้นหูกันดีคือข้อสอบปรนัย หรือที่ฝรั่งเรียกว่า “มัลติเพิลชอยส์”
บางครั้งบางคราวก็อาจจะต้องทำข้อสอบที่เป็นอัตนัยบ้าง เติมคำในช่องว่างบ้าง หรือที่เรารู้จักกันดีว่า ข้อสอบอัตนัย เป็นข้อสอบที่ฝรั่งเรียกว่าข้อเขียน
เมื่อโตขึ้นเข้ามหาวิทยาลัย เริ่มคุ้นเคยกับข้อสอบแบบข้อเขียน ที่ต้องเขียนกันเป็นเล่ม ๆ เรียกว่าเอาความรู้ทั้งหมดที่เรามี ออกมาเรียงความให้อาจารย์อ่าน และต้องพยายามเขียนให้โน้มน้าวใจของอาจารย์คนนั้น ๆ ว่าเรามีความรู้ในการตอบคำถามข้อนั้นจริง
การทำข้อสอบข้อเขียนแบบนี้ ยากอยู่เหมือนกันในการตอบ เพราะเราต้องเดาใจอาจารย์ตรวจข้อสอบให้ได้ว่า คำตอบแบบไหนถึงจะถูกใจเขาหรือเธอ อันนี้พูดยากในการที่นักเรียนหนึ่งคนจะได้เกรด เอ, บี, ซี, ดีหรือเอฟ
ขึ้นอยู่กับดุลพินิจส่วนตัวของอาจารย์…
เมื่อออกมานอกรั้วมหาวิทยาลัย บททดสอบยังทำหน้าที่ของมันมาเรื่อย ๆ ราวกับเป็นนาฬิกาที่เดินอย่างเที่ยงตรง ส่วนใหญ่มักจะเป็นคำถามให้เราเติมคำในช่องว่าง จะเอาแบบไหน จะตัดสินใจอย่างไร จะเดินไปทางไหน
บางครั้งตอบถูก…
ชีวิตราบรื่น สบายใจ ยิ้มได้ หัวเราะออก มีความสุข…
บางครั้งตอบผิด…
ชีวิตแย่ ผิดหวัง ร้องไห้ มีความทุกข์…
แต่อย่างน้อยยังมองโลกในแง่ดีที่ว่า เราได้เรียนรู้ในการที่เราเลือกทางผิด เพื่อที่จะได้มีสติมากขึ้นในการเลือกครั้งต่อไป บทเรียนในชีวิตเริ่มต้นจากตรงนั้น
บางครั้งมันไม่ได้แค่จะเลือกทางที่หนึ่ง หรือทางที่สอง บางทีมันมีทางเลือกมากกว่านั้น การเติมคำในช่องว่างแบบนี้ไม่ได้ง่าย บางทีเราเองใจร้อนเกินไปในการตัดสินใจ หรือบางครั้งก็ลืมคิดไปว่าชีวิตไม่ได้มีแค่เกรด มันมีความละเมียดละไม มีอารมณ์มีความรู้สึกอยู่ในทุกเรื่องราว
ของแบบนี้ต้องใช้สติและเหตุผลประกอบการตัดสินใจให้มาก ๆ…
แม้ว่าสติและเหตุผลจะเป็นส่วนประกอบใหญ่ในการตัดสินใจแต่ละครั้ง แต่อย่าลืมแคร์ความรู้สึกตัวเองบ้าง คนเราชอบพูดกับใครต่อใครได้เป็นบ้าเป็นหลัง แต่หลายครั้งลืมที่จะสื่อสารกับข้างในหัวใจตัวเอง ว่านี่คือสื่งที่เราต้องการจริงหรือ?
ของบางอย่าง คนบางคน ชีวิตบางช่วง ผ่านมาแล้วผ่านเลยไป ไม่ได้เดินย้อนกลับมาอีก การตัดสินใจทุกครั้งมีผลกับการเดินต่อของชีวิต ไม่ว่าจะผิดหรือถูก หรือครั้งแรกคิดว่าถูก แต่ต่อมากลายเป็นผิด หรือในทางกลับกัน ครั้งแรกคิดว่าผิด ต่อมาคิดว่าถูก (งงไหม)
และไม่ว่าจะผิดหรือถูก ชีวิตคือการเรียนรู้ ขอให้สนุกสนานกับการเติมคำในช่องว่างของชีวิตไปเรื่อย ๆ นะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น