เพื่อนใหม่

เพ้นท์ติ้งรูปแรกในชีวิต

วันก่อนเดินเข้าไปร้านหนังสือบนห้างใหญ่ เพิ่งรู้ตัวว่านานเหมือนกันแล้วนะที่เราไม่ได้มาเยี่ยมแวะเวียนร้านหนังสือเลย ทั้งที่ก่อนนั้นเป็นที่ ๆ เราไปเป็นประจำ และใช้เวลาได้หลายชั่วโมง แต่ละชั่วโมงผ่านไปแบบไวเหมือนโกหก

คงจะเป็นเพราะว่า เดี๋ยวนี้โลกของหนังสือ ย้ายมาอยู่บนโลกอินเตอร์เนต อยากจะรู้อะไร อยากจะอ่านอะไรก็แค่หยิบคอมมาเปิดดู อืม แต่ความรู้สึกระหว่างการนั่งหลังคอมแล้วอ่าน กับการได้จับหนังสือ พลิกหน้ากระดาษทีละหน้า ๆ

เราว่าความรู้สึกมันต่างกันนะ…

เพราะวันนั้น รู้สึกว่าคิดถึงเพื่อนคนนี้เป็นพิเศษ…

เลยใช้เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงแบบไม่รู้ตัว…

คิดถึงร้านหนังสือกับความรู้สึกวันนั้น ก็เหมือนกับอะไรที่เราผูกพันกันมานาน แต่เวลาหรืออะไรก็แล้วแต่ทำให้เราห่างหายแยกย้ายกันไป เหมือนไม่เคยพบกันหรือเคยรู้จักกันมาก่อน

พวกเราคงจะมีคนในกาลเวลาอยู่กันทุกคน ที่อยู่ดี ๆ คนหนึ่งคน เหตุการณ์บางเหตุการณ์ก็เหมือนหายไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะให้นึกยังนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าอะไรทำให้หายไป และหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าในความรู้สึกนั้นมันเหมือนยาวนานเหลือเกิน

หลังจากอ่านหนังสือผ่านไปพักใหญ่ เริ่มอยากพักสายตาบ้าง เลยเริ่มเดินไปแถวที่ขายเครื่องเขียน ซึ่งอยู่ในบริเวณเดียวกัน เดินไปได้ยินแม่ลูกคู่หนึ่งคุยกันหน้าตู้กระจกบานใหญ่ ข้างในนั้นเต็มไปด้วยเครื่องมือระบายสีวางขายเต็มชั้นไปหมด

แม่: ลองเอาออกมาดูไหมลูก อยากได้อันไหน แม่จะซื้อให้

ลูก: อยากได้สีกล่องที่ใหญ่ที่สุดคะ เพราะหนูจะได้มีสีระบายเยอะ ๆ

(ว่าแล้วคนขายก็หยิบเอาสีกล่องใหญ่มาให้แม่หนูดู)

แม่: ชอบไหมลูก แต่แม่ว่ามันอาจจะใหญ่ไปนะ เวลาลูกถือไปโรงเรียน

ลูก: เรื่องกล่องใหญ่ หนูไม่กลัวหนักหรอก แต่หนูว่าสีอะไรทำไมแพงจัง ราคาหลายร้อยเลยนะคะแม่ หนูว่าเราซื้อกล่องเล็ก แล้วหนูไปปน ๆ เอาก็ได้สีใหม่เองแหละแม่ เงินที่เหลือเอาไปกินเค เอฟ ซีกันดีกว่า

แม่: ???!!!???

แอบฟังอยู่ตรงนั้น แล้วรีบอมยิ้มเลย แม่หนูคนนี้ช่างมีความคิดดีจริง ว่าแล้วก็เลยเป็นเรื่องของคนตัวโต เปิดกล่องสีกล่องโน้นกล่องนี้ดู อืม! แม้ร้านหนังสือจะเป็นเหมือนเพื่อนที่หายไปตามกาลเวลา แต่กับพวกสี ๆ ขีด ๆ เขียน ๆ กลับกลายเป็นเพื่อนใหม่ของเราไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ

วันนั้นจบลงด้วยการซื้อสีอะครีลิคกล่องเล็ก (ตามที่หนูน้อยคนนั้นแนะนำ) พู่กัน 2-3 อันที่คิดว่าจำเป็นต้องใช้ กับแผ่นเฟรมขนาดไม่ใหญ่มากนัก และวาดคร่าว ๆ มาให้แล้ว จะวาดเองก็อาจจะหนักเกินไปสำหรับมือใหม่หัดขับอย่างเรา

ขอบคุณร้านหนังสือ เพื่อนเก่าของเราที่แนะนำมาให้รู้จักกับเพื่อนใหม่ อย่างกล่องสี แผ่นเฟรมผ้าใบ และพู่กัน